TKO JE VOJISLAV SESELJ, NESUDJENI SRPSKI VRHOVNIK?

Vojislav Seselj, Tudjmanov Veliki Srbin

Nema niceg, nema nijedne jedine reci u njegovoj politickoj strategiji, nastupima, a da nije u biti, u sustini, uperena najdublje protiv interesa srpskog naroda i protiv Srbije.
Pise: Vojin MAJSTOROVIC



Vojislav Seselj je prvi put dosao u Beograd januara 1983. godine. Tom prilikom Vuk Draskovic pravi intervju sa njim, za "Omladinske novine". Na pitanje "sta je po nacionalnosti?", Seselj je odgovorio: "Jugosloven".



Vojislav Seselj po izlasku iz zatvora u Zenici i preseljenju u Srbiju, postaje clan Hrvatskog socioloskog drustva i drzi seriju predavanja u Zagrebu, kao clan Hrvatskog socioloskog drustva.

Pocetkom 1988. godine, u porti manastira Ljubostinja, Vuk Draskovic, Milan Komnenic, Danko Popovic i jos neki, uce Seselja kako se krsti po pravoslavnom obredu. On to do tada nije znao.

U junu 1990. godine Seselj formira takozvani Srpski cetnicki pokret. Kao "cetnicki vojvoda", a to zvanje mu je dodelio Momcilo Djujic, prilikom Seseljevog boravka u Americi, u Knez Mihailovoj ulici u Beogradu, on tokom leta 1990. godine, izmedju ostalog, otkopcava slic i zgranutim prolaznicima pokazuje svoj "vojvodski". Besan na Beogradjane koji su ga tada smatrali obicnim cirkuzantom i ulicnim siledzijom, psovao im je majku srbijansku i ciganjsku. Cinio je to uvek u pratnji svojih poslusnih gorila, odnosno telohranitelja.

U julu 1990, u Studentskom gradu, bezbol palicama je, sve dok nisu pali u nesvest, tukao svoje clanove stranke Nedeljka Ascerica i Vlatka Mrkajica. Naravno, telohranitelji su ih drzali za ruke dok ih je Seselj premlacivao.

U avgustu 1990, opet uz pomoc svojih telohranitelja, pretukao je i jednu devojku - sportistkinju. Pre toga ona ga je isamarala i dzudo zahvatom tresnula o asfalt.

Tokom cele 1990. godine sa grupom siledzija ometa skupove demokratske opozicije u Beogradu.

Aprila 1992. godine, sa svojim telohraniteljima, poteze oruzje na taksiste koji su strajkovali pred Saveznom skupstinom i naziva ih bandom i stokom.

Juna 1992. godine tukao je, opet u pratnji svoje telesne garde, ucitelje i nastavnike pred Skupstinom Srbije, koji su protestovali zbog bednih plata.

U julu 1992. godine, poteze pistolj i na beogradske studente.

NAPRASNA SMRT VOJINA VULETICA

Jos nije odgonetnuto zbog cega je Vojin Vuletic, covek koji je bio najodaniji Seselju i uz to i potpredsednik Srpske radikalne stranke, naprasno umro u jesen 1992. godine.

Pokojni Vuletic je na neki nacin dosao u posed jednog pisma od 2. travnja 1991. godine, sa pecatom vinkovackog HDZ-a i potpisom izvesnog "Gavrana".

Naime, neko je 9. marta 1991. godne, za vreme velikih demonstracija, opljackao nekoliko zlatara u Beogradu i to zlato je posebnim kanalima prebaceno Hrvatima. Primopredaji je prisustvovao tadasnji tajnik HDZ-a Zdenko Mijak i o tome obavestio regionalnog sefa policije Josipa Kira u Osijeku. Medjutim, neplanirano nekome u Beogradu isplaceno je na ruke 300.000 maraka, pa je Kir poveo istragu oko toga. Zatrazio je pismeno objasnjenje od izvesnog "Gavrana", a "Gavran" je odgovorio da je nalog o isplati dobio od "Lisice" i upozorio Kira da cuti o celoj stvari.

To pismo hrvatskog obavestajca Gavrana doslovce glasi:

"Uvazeni gospodine Kir,

povodom Vasih optuzbi da si priustujem nekontrolirano rasipanje novca, dajuci tisuce i tisuce maraka kriminalcima na ruke i bez ikakve potvrde, ubijedjen sam da niste informirani ili to ne kanite biti. Tocno je da sam si priustio nesto slicno, ali po sifriranoj zapovjedi od Lisice. Tih 300 tisuca maraka primili su ljudi naseg covjeka u Bgd, za usluge pocinjene 9. ozujka.

Vi nedvojbeno znate da "vojvoda" radi za nas i da su nam njegovi ljudi isporucili zlata i ostalih dragocjenosti opljackanih na dan demonstracija u pet puta visoj vrijednosti od nagrade koju su dobili. Unatoc tome, neodgovornim izjavama dovodite operaciju u opasnost.

Molim Vas da Vase zbire u mom stabu usutkate i za sve u vezi sa ovim izvolite se obratiti Lisici.

Za dom spreman.

Vinkovci, 2. travanj 1991. godine".

U svojstvu potpredsednika Srpske radikalne stranke, Vojin Vuletic trazi objasnjenje od Seselja da li se, mozda, to pismo odnosi na njega. Vojin Vuletic, tom prilikom, takodje trazi od Seselja da mu objasni jos jednu misterioznu cinjenicu. Naime, u jeku vec krvavoga rata izmedju Srba i Hrvata, u leto 1991. godine, ustaske paravojne jedinice bile su zarobile Seselja. Odusevljeno je javljeno Zagrebu kako je uhvacena krupna zverka, ali je iz Zagreba smesta nalozeno da se Seselj pusti. Vuleticu je ovo bilo veoma sumnjivo i trazio je od Seselja objasnjenje. Posto objasnjenje nije dobio, napustio je demonstrativno stranku i ubrzo potom naprasno umro.

HRVATSKO PREZIME

U svojstvu predsednika Srpske radikalne stranke, Vojislav Seselj u martu 1992. godine odlazi u Madrid, na sastanak sa jednim probisvetom, izvesnim Dolgorukim, kome je tada ponudio krunu Nemanjica i Karadjordjevica. Seselj je, naime, u to vreme bio vatreni monarhista.

Organizator ove Seseljeve posete i njegov pratilac tokom celog boravka u Madridu bila je gospodja Mirjana Zelen-Maksa, najbliza savetnica hrvatskog predsednika Franje Tudjmana. U tom momentu Hrvatska je vec bila narodno priznata, a rat u Srpskoj Krajini je besneo. Mirjana Zelen-Maksa, Tudjmanova savetnica, je ta koja organizuje i Seseljevo uclanjenje u jednu katolicku masonsku lozu u Spaniji. O svemu ovome opsirno je izvestavala i stampa.

Kao sto je poznato, podigla se bila i velika prasina u Skupstini Srbije i otvoreno su iznosene sumnje da je Vojislav Seselj hrvatski covek u Beogradu. Na te sumnje, Seselj preko jednog svog clana u Srpskoj akademiji nauka obezbedjuje uverenje da je on Srbin. Akademija nauka nije medjutim ni maticni ured, ni crkva. Rodni list izdaju maticari i svestenici, a ne akademici. Postavlja se pitanje: zasto Seselj nije pokazao pred Skupstinom ni rodni list, niti krstenicu.

Pre dolaska Josipa Broza u Srbiju prezimena Broz nije bilo u Srbiji. Neka Vojislav Seselj navede jednog jedinog rodjaka u Srbiji. On je, koliko znamo, jedini Seselj u Srbiji. Telefonski imenici Zagreba, Osijeka, Zadra, Sibenika, Splita, puni su prezimena Seselj. Spomenucemo samo neke od njih: Stanislava Seselj, ulica Josipa Duvacica 9, Zagreb; Stjepan Seselj, ulica Lea Rukavine 4, Zagreb; Vlatko Seselj, ulica Subiceva 62, Zagreb; Marija Seselj, ulica Maslariceva 6, Zagreb; Kresimir Seselj, Ludvetov brijeg 16, Rijeka; Vlado Seselj, Save Jugobujkove 12, Rijeka; Fabijan Seselj, ulica Slobodana Macure 20 d, Zadar; Franjo Seselj, ulica Josipa Kolanovica 4, Zadar; Marijana Seselj, ulica Rivnica 4, Zadar; Romano Seselj, Velebitska 16, Zadar; Tomislav Seselj, ulica Branimirova obala 2/10, Split; Branka Seselj, ulica S. Koncarevica 2, Zadar; Ivan Seselj, Put Murvice 39, Zadar; Marija Seselj, Slobana Macure 20 d, Zadar; Rade Seselj, I. Milutinovica 1d, Zadar ...

Svi ovi Seselji su Hrvati i katolici i ne spore svoje rodjacke veze sa "cetnickim vojvodom" Seseljem u Srbiji.

Seselj je za Srbiju koja ce se graniciti sa Nemackom. Hoce da posle svega, ovo srpske omladine gurne u rat sa NATO-paktom, toboze sa ciljem da protegne nase drzavne granice do nemackih drzavnih granica. Krije od Srbije da je rodno mesto njegovoga oca samo dvadesetak kilometara daleko od Trebinja, u Hercegovini, pod vlascu Hrvata. Ne moze da od Hrvata oslobodi svoje selo, a hoce da srpska omladina gine za zajednicke granice Srbije i Nemacke.


HRVAT SESELJ SAHRANIO SRPSKU DRZAVU U HRVATSKOJ

  

Vojislav Seselj se vec uveliko predstavljao kao cetnicki vojvoda i kao Ravnogorac, kada je 1988. godine stampao svoju knjigu: "Pledoaje za demokratski Ustav".

Evo kako je te 1988. godine cetnicki vojvoda i Ravnogorac Vojislav Seselj, predlagao da glasi novi Ustav Jugoslavije: "Jugoslavija je federativna drzava republikanskog oblika, demokratskog politickog sistema i socijalistickog drustvenog uredjenja". (Clan 1. "Vojvodinog Ustava").

"Grb Jugoslavije predstavlja polje okruzeno zlatnim klasjem. Klasje je u podnozju povezano trakom plave boje na kojoj je ispisan datum: 1. decembar 1918. Izmedju vrhova klasja je petokraka zvezda crvene boje sa zlatno-zutim okvirom." (Clan 2. "cetnickog Ustava").

Taj "cetnicki vojvoda" otvoreno je, znaci, za petokraku i za socijalisticko drzavno uredjenje. Ovo narod u Srbiji ne zna, jer Seseljeve knjige u Srbiji niko ne cita.

U svojoj knjizi "Osvajanje slobode", stampanoj 1988. godine, Seselj objavljuje i svoj intervju londonskom "Obzerveru". On, doslovce, kaze: "Od malena sam vaspitavan u komunistickom duhu, kroz ukupan obrazovni sistem, omladinske radne akcije, partizanske marseve, ferijalna ljetovanja, dostupnu literaturu itd. Kao ubijedjeni komunista, marksista i lenjinista, bio sam aktivista omladinske i partijske organizacije. Pisao sam u osnovi apologetske tekstove politicko-teorijske i socioloske sadrzine i objavljivao ih u nizu jugoslovenskih listova i casopisa".

Rekosmo vec da je 1987. Seselj postao clan Hrvatskog socioloskog drustva. U knjizi "Ko je ko u Srbiji", nalazi se podatak da je, po prijemu u Hrvatsko sociolosko drustvo, Seselj bio upucen, izmedju ostalog, u Manhajm, u tadasnju Zapadnu Nemacku na obuku. Kakvu obuku? Da li je tada obucen da zagovara smrt Srbije, lansirajuci poklice o etnickim ciscenjima, genocidu i o zajednickim granicama sa Nemackom. Da li je tada uvezbavan za poteze od kojih su Srbija i srpski narod imali samo stete.

Narod je zaboravio da je tokom 1992, 1993. i 1994. godine Seselj uporno predlagao i trazio da miniramo Hidroelektranu Djerdap! Toboze da na taj nacin sprecimo plovidbu Dunavom. Zagovarao je katastrofu nevidjenih razmera.

Seselj je taj koji je sahranio plan "Z-4". Po tom planu, Republika Srpska Krajina prakticno je od medjunarodne zajednice dobila status drzave u drzavi. Republika Srpska Krajina imala je pravo na svog predsednika Republike, svoju vladu, svoj parlament, imala je pravo da direktno delegira svoje predstavnike u Sabor Hrvatske i u Vladu Hrvatske. Republika Srpska Krajina imala je pravo i na svoju nacionalnu monetu i na posebne pasose. Gradjani Republike Srpske Krajine imali su pravo da, istovremeno, budu i drzavljani Srbije. Vojislav Seselj je taj koji odlazi u Srpsku Krajinu, krstari s kraja na kraj Srpske Krajine, galami da se taj plan ne sme prihvatiti, da je on protiv srpskih nacionalnih interesa. On organizuje diverzije na auto-putu Beograd - Zagreb, on organizuje diverzije na zeleznickim prugama i on je taj koji je presudno uticao da odgovor srpskog rukovodstva u Republici Srpskoj Krajini bude negativan i da plan "Z-4" bude odbijen. Ubrzo posle toga usledio je vojnicki slom Krajine, sto Seselja nimalo nije potreslo. Kao da je sve i radio da Srbi odu iz Srpske Krajine i da dozive tako strasan poraz i nesrecu.

Vojislav Seselj je taj koji je lansirao laz o tajnom Teslinom oruzju kojima raspolazu srpske snage u Bosni i u Republici Srpskoj Krajini. Stotine hiljada ljudi poverovale su u te lazi koje su skupo kostale srpski narod.

Vojislav Seselj je taj koji lansira lazi o velikoj pomoci koju ce dobiti od Zirinovskog, o desetinama hiljada Kozaka koji ce doci u Bosnu da stvaraju Veliku Srbiju.

Nema niceg, nema nijedne jedine reci u njegovoj politickoj strategiji, nastupima, a da nije u biti, u sustini, uperena najdublje protiv interesa srpskog naroda i protiv Srbije.

POD TOPLIM OKRILJEM JUGOSLOVENSKE LEVICE

Vojislav Seselj je na proteklim izborima dobio onoliko glasova koliko je njegova stranka dobila i na izborima 1992. godine. Setimo se Seseljevog programa iz 1992. godine. On je tada obecavao: srpsku Bosnu, srpsku Hercegovinu, srpsku Baniju, srpsku Baranju, srpski Kordun, srpsku Liku, srpsku Slavoniju, srpsku Dalmaciju. On je tada govorio da ce se, on licno, u jednome danu kupati u srpskom moru, kod srpskog Dubrovnika, srpskog Splita, srpskog Zadra, srpskog Sibenika (uzgred, Vojislav Seselj uopste ne ume da pliva). On je tada govorio da ce pred trupama radikala Hrvati izgubiti pamet, da ce poludeti i svi dobrovoljno poskakati u Jadransko more i utopiti se, a on ce u roku od nekoliko meseci duz srpske Jadranske obale naseliti milion Srba iz Rumunije. Jedini on je pronasao milion Srba u Rumuniji. Na zalost, ove velike lazi donele su mu izborni uspeh. Narod srpski je cedan kao dete, ima cistu dusu i ne pretpostavlja da postoje varalice ovakvoga kalibra. Varalice koje lansiraju krupne lazi koje se ne mogu odmah proveriti.

Ove godine, Vojislav Seselj je ponudio Srbiji progon NATO-vojnika iz Bosne i zajednicke granice sa Nemackom. Ove godine Vojislav Seselj je ponudio Srbiji da ce resiti sve njene ogromne probleme, da ce usreciti i zaposlene i nezaposlene, i zedne, i gladne, i bose, i penzionere i bolesne, i ucitelje, i profesore, i seljake, i devizne stedise, naprosto tako sto ce radikali prodavati placeve po Srbiji, Titove knjige i stafete, pa ce na taj nacin doci do ogromnih para, pa ce na taj nacin, preko noci, da usrece Srbiju.

Lansirao je i film o radikalskom cudu u Zemunu. Jeste cudo, ali od bezakonja i od kriminala. Mnogim seljacima, domacinima, otima se zemlja i prodaje ratnim profiterima iz Kninske Krajine. Sirotinja od Seselja nema sta da trazi. Rasprodajom tudje otete zemlje, rasprodajom cak i centralnih zemunskih ulica, otimacinom stanova, prema nekim podacima koji su se ovih dana pojavili u javnosti, inkasirao je vise od 200 miliona maraka. Samo deseti deo toga uplacen je u opstinsku kasu, a sve ostalo zadrzao je za sebe i za reklamiranje svojih suludih antisrpskih projekata.

Treba postaviti i ovo pitanje: otkuda mu pare da tako redovno stampa "Zemunske novine" (pise da je to list Zemunske opstine) u milionskim tirazima, i da te milionske tiraze, cije stampanje kosta milione maraka, deli besplatno po Srbiji. Medju koricama nema niceg sem njegovih fotografija i reklamiranja suludih projekata protiv srpskog naroda i reklamiranja lazi, uvreda i klevetanja svih ostalih u Srbiji, a pre svega Srpskog pokreta obnove i njegovog predsednika.

Gradjani Srbije ne znaju istinu. Ne znaju je zbog toga sto drzavna propaganda i ovaj rezim odavno stite Vojislava Seselja. On je u veoma bliskim odnosima sa JUL-om i u JUL-u je ocenjeno da je Vojislav Seselj taj koji, bez obzira na svoje nacionalno poreklo, moze da obnovi izvorni boljsevizam u Srbiji, onaj boljsevizam iz 1945. godine.

JUL se drzi tradicije. Srbi daju komuniste, a Hrvati generalnog sekretara.

Srpska rec, 27. novembar 1997.